Πρόσφατα ξαναδιαβάσω τους τρεις τόμους του Kat & Mouse, της σειράς Tokyopop για δύο κορίτσια που επιλύουν μυστήρια σε ένα ιδιωτικό σχολείο της Νέας Αγγλίας. Θα πω μπροστά, νομίζω ότι η ακύρωση (και αφήνοντας τα μεγάλα οικόπεδα που δεν έχουν επιλυθεί) ήταν μια πολύ κακή ιδέα, θεωρώντας ότι είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο για να πιέσετε τους οπαδούς των πραγμάτων όπως το Gossip Girl ή παρόμοιες ιστορίες με ταξική οικόπεδα μεταξύ του σχολείου -λ.
Ωστόσο, η περίεργη μορφή του-όχι μεγέθους manga, αλλά το ήμισυ αυτού του μήκους, για $ 6 ένα βιβλίο-ήταν, κατά τη γνώμη μου, μια σημαντική ζημία για την επίτευξη οποιουδήποτε ακροατηρίου. Είναι πολύ πιο ακριβό από ένα κανονικό κόμικ, αλλά δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά να είναι καλύτερη αξία για να δικαιολογήσει την τιμή.
Εν πάση περιπτώσει, μόλις έφτασα στο τέλος και βρήκα τον εαυτό μου να αναρωτιέμαι τι προοριζόταν να συμβεί, αποφάσισα να ρωτήσω τον συγγραφέα Alex de Campi για αυτό και ήταν αρκετά ευγενικός για να μοιραστώ τις σκέψεις της για τον τίτλο, τη συνεργασία με το Tokyopop και αν εμείς «Θα δούμε ποτέ το συμπέρασμα. Ακολουθεί μια σύντομη συνέντευξη μαζί της για το βιβλίο.
Ε: Πώς ήρθε το Kat & Mouse στο Tokyopop; Ποιος ήρθε με την ιδέα;
Α: Απλά με το κρύο Tokyopop όταν ξεκίνησα και ξεκίνησαν την πρωτοβουλία OEL. Πάντα αγάπησα το δράμα των εφήβων/γυμνασίου και ήθελα να γράψω ιστορίες που είχαν την έκκληση της Nancy Drew, αλλά αισθάνθηκαν μοντέρνα … και δεν αποφεύγουν να απεικονίζουν πόσο τρομερά παιδιά μπορούν να είναι ο ένας στον άλλο στο 7ο και 8ο Βαθμός. Ήθελα επίσης να γράψω για τα κορίτσια, καθώς υπήρχαν τόσο λίγα καλά κόμικς για/για τα κορίτσια. Ήθελα να γράψω τις ιστορίες που ήθελα να διαβάσω ο 12χρονος. Και ήμουν εξαγριωμένος για το σχόλιο του Προέδρου του Χάρβαρντ για το πώς τα κορίτσια δεν ήταν γενετικά καλά στην επιστήμη και τα μαθηματικά. Φίλε, η Marie Curie πρόκειται να επιστρέψει από τους νεκρούς και να αλατίσει το viagra σας με ραδίου γι ‘αυτό, λυπάσαι παλιά git. (Είμαι φεμινίστρια. Go Team X Chromosome!)
Έτσι, τα πάντα για το Kat & Mouse ήταν εξ ολοκλήρου η ιδέα μου, εκτός από τα σχέδια χαρακτήρων που είναι αναμφισβήτητα η Federica. Το γήπεδο πήγε στο Mark Paniccia πρώτα, και ενώ ήταν πρόθυμος για αυτό, δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να πάρει εξουσιοδοτημένη χωρίς να είναι πολύ περισσότερο “manga”. Ναι, ξέρω – εφηβικό σχολικό δράμα/ρομαντισμό/μυστήριο, ήδη ένα τεράστιο είδος manga στην Ιαπωνία. Όπως το Tokyopop δεν είχε μετατοπίσει ποτέ πολλά αντίγραφα ενός βιβλίου που ονομάζεται Άρης …. Αλλά ορκίζομαι στον Θεό, με ώθησαν τόσο σκληρά για να βάλω μια συνομιλία γάτα ή ένα βαμπίρ σε αυτό, όπως τους έδειχναν αυτό το “manga”. Ήμουν σαν, “ευχαριστώ, ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά όχι.” Έχω κολλήσει στα όπλα μου, βρήκα την Federica ως καλλιτέχνη και το έργο τελικά εξουσιοδοτήθηκε με βάση το (σοκ!) Είναι μια καλή ιστορία.
Ο Mark έφυγε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας για να πάει στο Marvel. Αργότερα είχα ενδιαφέρουσες περιπέτειες μαζί του επιλέγοντας έναν απελπισμένα ακατάλληλο καλλιτέχνη για μια μιλώντας σειρά Marvel Teen-Girl για μένα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να περπατήσω από τη σειρά …. Και ο Marvel συνειδητοποιώντας ότι η Paniccia είχε ξεχάσει να με πάρει για να υπογράψω είτε ένα συμβόλαιο είτε ένα NDA για τη σειρά, οπότε έχω ακόμα το σενάριο. Ήταν διασκεδαστικό.
Σε κάθε περίπτωση, πίσω στο Tokyopop στο Kat & Mouse, τότε κληρονόμησα τον Tim Beedle και τον Carol Fox ως συντάκτες και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένος. Τι καταπληκτικό ζευγάρι ανθρώπων ήταν. Ευφυής, εργατική, και όχι τρομοκρατημένη από τη βρώμικη υπηρεσία του να μου λέει (ή Federica) “θα μπορούσατε να κάνετε καλύτερα”. Νομίζω ότι έμεινα στο Tokyopop τόσο πολύ λόγω του Tim και της Carol. Απλά δεν μπορώ να πω αρκετά καλά πράγματα γι ‘αυτά ως ανθρώπινα όντα και ως συντάκτες.
Ερ: Kat & Mouse εμφανίστηκε σε ένα είδος υβριδικής μορφής, μικρότερο από το manga digest tokoypop δημοφιλές, σε ένα σημείο $ 6. Από την αρχή ήταν αυτή η μορφή από την αρχή; Πιστεύετε ότι βοήθησε ή έβλαψε το έργο;
Α: Ω ουρανός. Σκότωσε το έργο Stone Cold Dead στην αγορά. Φαινόταν πολύ wimpy και kiddie για το ακροατήριό του, και αν το racked το σπονδυλική στήλη, απλά εξαφανίστηκε. Επιπλέον, το φυσιολογικό Tokyopop χωρίς μάρκετινγκ-υποστήριξη-αλεστή-It’S-Princess-AI. Και όχι, δεν σχεδιάστηκε από την αρχή. Όταν μου είπαν ότι εξουσιοδότησαν το έργο, έπειτα έριξαν ολόκληρο το πράγμα 90 σελίδων για μένα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα περιγράμματα μου είχαν γράψει για 160-180 σελίδες, ήμουν συγκλονισμένος και απογοητευμένος-αλλά δεν ένιωθα ότι υπήρχε κάτι που θα μπορούσα να κάνω.
Εδώ είναι: Το Tokyopop αισθάνθηκε πάντα σαν να έτρεχε γύρω από καμία αίσθηση του σκοπού ή τη μακροπρόθεσμη στρατηγική, και θα περιστρέφονταν αυτές τις ανόητες ιδέες ζελέ-στο τοίχο σε τακτική βάση και όχι απλώς να αρνείται κάτω και να επικεντρωθεί Υπέροχες ιστορίες, καλά εμπορικές προδιαγραφές. Όταν ξεκίνησαν τους αναγνώστες manga ή ό, τι ονομάστηκε μικρή μορφή, ήταν όλοι “θα το πάρουμε αυτό στο τμήμα YA των βιβλιοπωλείων!” Ε, το έκαναν; Έκαναν. Επίσης, δεν συνέχισαν με κανένα μάρκετινγκ εκτός του κόσμου των κόμικς. Θυμάμαι να μιλάω σε έναν από τους ανθρώπους μάρκετινγκ και να πηγαίνουμε, hey, προσπαθήσαμε να το εξετάσουμε σε ορισμένα τμήματα βιβλίων για παιδιά; Μπορείτε να μου δείξετε ποιες κριτικές έχετε χειριστεί για να πάρετε για το βιβλίο; Και ήταν εντελώς flummoxed. Έμειναν και με ρώτησαν και στη συνέχεια με ρώτησαν αν ήθελα ένα δωρεάν πέρασμα στο Brisnullnull